Οι ανθρωπιστικές αξίες, το διεθνές δίκαιο αλλά και η πανάρχαιη παράδοση φιλοξενίας των Ελλήνων επιβάλλουν τη διάσωση και ανθρώπινη μεταχείριση των μεταναστών, έστω και λαθραίων. Τα κυκλώματα των διακινητών εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη δυστυχία, αλλά η βαθύτερη ρίζα του προβλήματος είναι η φτώχεια, οι πλανητικές ανισότητες και η καταστροφή του περιβάλλοντος, που προκαλούν τη μαζική μετακίνηση πληθυσμών του Τρίτου Κόσμου προς την Ευρώπη. Εάν αυτά δεν αντιμετωπιστούν, τότε η συνεχής μεταναστευτική πίεση στον ανεπτυγμένο κόσμο θα συνεχίζεται και ίσως στο μέλλον να λάβει μαζικές και δραματικές διαστάσεις, που θα οδηγήσουν στο τέλος του δυτικού πολιτισμού. Η λύση βρίσκεται στην παροχή οικονομικής και αναπτυξιακής βοήθειας προς τις φτωχές χώρες. Ενα νέο σχέδιο Μάρσαλ με αναπτυξιακό περιεχόμενο θα μπορούσε να βοηθήσει, αν υπήρχαν εγγυήσεις στην εφαρμογή του, δηλαδή να αποτραπεί η υπεξαίρεση των αναπτυξιακών πόρων από διεφθαρμένες τοπικές ολιγαρχίες.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ