Σύμφωνα με κάθε λογική, η ορκωμοσία της επόμενης κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι πλέον ζήτημα λίγων ημερών. Και από το πλήθος των ζητημάτων που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, ασφαλώς πρέπει κανείς να ξεχωρίσει τα αυστηροποιημένα γερμανικά / ευρωπαϊκά δημοσιονομικά που θα της… έρθουν κατακέφαλα (και πιθανότατα και αναδρομικά), αλλά, κυρίως, τα ελληνοτουρκικά. Που θα πρωταγωνιστήσουν στις εξελίξεις και όπου οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν γενικά τελευταία δεν πολυφωνάζει, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται λανθασμένα: δεν έχει αλλάξει στόχους, ούτε… σέβεται τις εκλογικές διαδικασίες: είναι προφανές ότι κάτι περιμένει. Κάτι που βρίσκεται σε εξέλιξη στο παρασκήνιο και που όλοι γνωρίζουμε βέβαια τι είναι: οι πρωτοβουλίες ενός επόμενου κύματος διαλόγου με διεθνή/εις διαμεσολάβηση/εις ανάμεσα στις δύο «φρέσκιες», πλην παλαιές ταυτόχρονα, κυβερνήσεις. Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι ένας τέτοιος διάλογος με αυτά που απαιτεί η Τουρκία δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα καταδικασμένος να αποτύχει και να συνιστά ολισθηρότατο έδαφος για την Ελλάδα, φαίνεται ότι τελικά θα τεθεί σε κίνηση και μάλιστα αρκετά σύντομα και πιο οργανωμένα απ’ ό,τι πριν. Και αυτό σημαίνει ότι η προετοιμασία της χώρας πρέπει να είναι η βέλτιστη δυνατή διπλωματικά και στρατιωτικά. Και ασφαλώς με απόλυτη απόφαση να μην αποδεχθεί τα αδιανόητα ζητούμενα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή