«Λύπες μεγάλες έρχονται και κλάματα και πόνοι. Σίγουροι ήταν υπουργοί, μα θα βρεθούνε μόνοι…». Αυτό το αυτοσχέδιο… επιτύμβιο, αν και ιλαρό, στους «αδικημένους» της νέας κυβέρνησης, στους υπουργούς που δεν έμελλε να γίνουν, δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να καταταχθεί ως… μαντινάδα, αλλά ένεκα Μητσοτάκη, ας πούμε ότι μπορεί. Επιτύμβιο για να σμιλευτεί στη μαύρη πέτρα της θλίψης τους, καθώς στα μάτια τους, είναι περίπου σαν να… πεθαίνουν, αφού σχεδόν άπαντες οι κυβερνητικοί βουλευτές (και, το πιο αστείο είναι, όχι μόνον αυτοί) θεωρούν εαυτούς de facto και εκ προοιμίου υποχρεωτικά υπουργούς, κορυφαίους, μοναδικούς και αναντικατάστατους. Αρα, να μείνουν απέξω, είναι κάτι σαν ύβρις στα Θεία… Δεν έχουν ακουστά βέβαια και τη (διάσημη) ρήση του Κλεμανσό ότι «τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους»…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή