Παραλληλισμοί

Κάποιοι συριζαίοι ανησυχούν ότι θα γίνουμε Γαλλία. Φοβούνται, κατά τα λεγόμενά τους, πως θα προελαύνουν η νεοφιλελεύθερη Δεξιά και η Ακροδεξιά. Το εκλογικό αποτέλεσμα, ισχυρίζονται, είναι τόσο αρνητικό για τον προοδευτικό χώρο που υπάρχει κίνδυνος αυτές να γίνουν οι δύο πόλοι του πολιτικού μας συστήματος. Στο πρόσωπο του Μητσοτάκη βλέπουν έναν Νοτιοευρωπαίο Μακρόν, ο οποίος θα επιτίθεται στα ελληνικά ανάλογα των κίτρινων γιλέκων με αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις, ενώ στα νέα εικονίσματα των εθνικιστών εκείνους που θα επιδιώξουν να υποδυθούν μια γκρέκα Λεπέν. Οι παραλληλισμοί που χρησιμοποιούν ενδεχομένως ανακουφίζουν τον στενό πυρήνα των ψηφοφόρων τους – όσους έμειναν πιστοί στον μεσαίο πια ΣΥΡΙΖΑ -στρέφοντας το βλέμμα τους σε κάτι δήθεν πιο ανησυχητικό από την πορεία προς τα κάτω του κόμματός τους. Εχουν βάση, όμως; Η εγχώρια Ακροδεξιά μπορεί να κάνει τέτοιου είδους comeback; Μια απάντηση ίσως βρίσκεται στα χαρακτηριστικά όποιων ψηφίζουν Ελληνική Λύση, Νίκη και «Σπαρτιάτες» και στον πολιτικό χαρακτήρα των τριών κομμάτων στα δεξιά της Δεξιάς που κέρδισαν κοινοβουλευτικές έδρες προχθές.