Μοντέλο

Οι σχολές της ανασύνταξης είναι δύο. Η μία, των προεδρικών, προκρίνει μια γρήγορη διαδικασία – θερινή, ώστε το κόμμα να είναι έτοιμο για την αναμέτρηση της τοπικής αυτοδιοίκησης τον Οκτώβριο. Η άλλη, της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, δεν θέλει fast-track. Θέλει να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ τον χρόνο του για να συζητήσει τι του συνέβη – επομένως, προτιμάει μια σύγκληση του ανώτατου κομματικού οργάνου μετά τις αυτοδιοικητικές κάλπες. Βέβαια, τα περισσότερα απ΄ τα συνήθως ομιλητικότατα στελέχη του δεν έχουν ακόμη μεταφέρει την ένταση των διαφωνιών τους μπροστά σε κάμερες ή στην αρένα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, το σημαντικότερο σημείο τριβής δεν είναι ο χρόνος όσων θα προηγηθούν μιας εκλογής αρχηγού από τη βάση. Είναι το κομματικό μέλλον του νυν προέδρου. Η μόνη ιδέα σχετικά μ΄ αυτό που έχει πέσει στο τραπέζι δημόσια είναι εκείνη της διαρχίας. Μια κι ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει πως δεν φεύγει, θα μπορούσε – είπε ο εμπνευστής της – να γίνει πρόεδρος της ΚΟ. Το μοντέλο, θυμίζουν οι ιστοριοδίφες, έχει ξαναεφαρμοστεί στον ΣΥΡΙΖΑ.