«Δεν πιστεύω στη μαγεία αλλά έχω δει κάποια πράγματα…» θα πει κάποια στιγμή στη διάρκεια της τελευταίας περιπέτειάς του «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Δίσκος του Πεπρωμένου» (Indiana Jones and the Dial of Destiny, ΗΠΑ, 2023), ο διασημότερος αρχαιολόγος του κινηματογράφου. Η φράση ακούγεται σχεδόν αστεία γιατί αν μη τι άλλο τα πάντα στην ταινία του Τζέιμς Μάνγκολντ δείχνουν… μαγικά. Πρώτον, μέσω μιας ειδικής ψηφιακής τεχνικής ο Χάρισον Φορντ που στα 80 του τον υποδύεται ξανά, εμφανίζεται νεότερος για τις σκηνές που υποτίθεται ότι διαδραματίζονται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην εισαγωγή της ταινίας. Και δεύτερον, το στοιχείο της μεταφυσικής δίνει για πρώτη φορά τόσο έντονο το παρόν στο σενάριο. Ακόμα και στοιχεία από τη «Μηχανή του χρόνου» του Χ. Τζ. Γουέλς θα βρούμε σε αυτήν την ταινία γαργαντούα, αφού ο Ιντιάνα θα μεταφερθεί στον χρόνο για να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Ο πραγματικός χρόνος δραματουργίας της ταινίας είναι το 1968 και ο Ιντιάνα, με έδρα στο Πανεπιστήμιο πλέον, όχι απλώς έχει αποσυρθεί από τις «παράπλευρες» δραστηριότητές του αλλά ετοιμάζεται να βγει στη σύνταξη. Μέσα σε λίγες ώρες θα βρεθεί κατηγορούμενος για φόνο με τη CIA στο κατόπι του καθώς επίσης και με έναν παλιό του γνώριμο, εχθρό, τον οποίο, στο μοχθηρότερό του, υποδύεται ο Μαντς Μίκελσεν. Χορταστική, υπερβολική και παραμυθένια, αυτή η ταινία είναι η ιδανικότερη επιλογή αυτή την εποχή για πλήρες χαλάρωμα μπροστά σε μεγάλη οθόνη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή