Η ήττα των κεντροαριστερών ιδεών

Σ’ αυτές τις εκλογές σίγουρα ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του κ. Τσίπρας. Ενώ στο ΠΑΣΟΚ (ο πρόεδρός του ούτε μια φορά στις δηλώσεις του μετά τις εκλογές δεν πρόσθεσε και το ΚΙΝΑΛ) από την κατάρρευση της Ρώμης (ΣΥΡΙΖΑ), πήρε μόνο ένα οικόπεδο. Ο μεγαλύτερος όμως ηττημένος ήταν οι αριστερές και σοσιαλδημοκρατικές ιδέες, οι οποίες απουσίαζαν από τον προεκλογικό διάλογο. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αντί να μιλήσουν για την προτεραιότητα του κόσμου της εργασίας, περί πολλά άλλα τύρβαζαν. Τυχαίο που η αξιοκρατία (ΠΑΣΟΚ) και η ευημερία (ΣΥΡΙΖΑ) και όχι η αξιοπρέπεια όλων και η ισότητα έγιναν τα κυρίαρχα συνθήματά τους; Αντιθέτως ο κ. Μητσοτάκης  «ίππευσε» δύο εντελώς διαφορετικά ρεύματα. Αυτό της συντηρητικής στροφής της ελληνικής κοινωνίας σε λογικές κοινωνικού δαρβινισμού και αποκλεισμού που ζητούσε μόνο σταθερότητα και διατήρηση των όποιων κεκτημένων του είχαν απομείνει. Αυτό το ρεύμα θέλει τέτοιες μεταρρυθμίσεις που αδιαφορούν για τις συνέπειες στα «μη προνομιούχα στρώματα». Μέσα σ’ αυτό το ρεύμα εντάχθηκαν και πρώην ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς – σημιτικοί κόντρα στις ιδέες Σημίτη. Ενας κεντροδεξιός φιλελεύθερος στις αρχές – όχι και όμως και σ’ όλες τις πρακτικές – πολιτικός όπως ο κ. Μητσοτάκης έπεισε συντηρητικούς και πρώην κεντροαριστερούς πολίτες πως μόνο αυτός μπορεί να εγγυηθεί την πορεία της χώρας προς τη σταθερότητα. Το «παράδοξο» όμως, που του έδωσε και τη νίκη, είναι πως αυτός συγκίνησε και εκείνους που περιφρονεί το πρώτο ρεύμα. Οι αναφορές του σε καλύτερους μισθούς, ποιοτικότερες θέσεις εργασίας και αποτελεσματικότερη Δημόσια Υγεία – παρ’ όλο που δεν πραγματοποιήθηκαν την πρώτη τετραετία, αν και στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει αισθητή βελτίωση – του έδωσαν την πλειοψηφία ακόμη και στις φτωχές συνοικίες των Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης.