Εκείνο το κάποτε σχεδόν ασήμαντο ματς…

Αν μη τι άλλο η θητεία του υπουργού Αθλητισμού κ. Οικονόμου ξεκίνησε πολύ θεαματικά: ο λόγος που εκφώνησε στην πρώτη του εμφάνιση υπήρξε μοναδικός. «Η πολιτική, όπως την αντιλαμβάνομαι, είναι ένας κύκλος, όπου όπως σωστά παρατηρούσε ο Σενέκας, κάθε καινούργια αρχή προέρχεται από το τέλος κάποιας άλλης αρχής. Τα προηγούμενα δύο χρόνια, από το μετερίζι του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και του κυβερνητικού εκπροσώπου, αγωνιζόμουν κυρίως με λόγια. Η θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι ένας διαρκής αγώνας λόγων και μια τέχνη πειθούς. Στο υπουργείο που έρχομαι τώρα μεγαλύτερη σημασία έχουν τα έργα και πράξεις, στις οποίες πιστεύω ούτως ή άλλως περισσότερο από τα λόγια» είπε. Κι αφού πρόσθεσε κάποια άλλα που δεν έχουν τόση σημασία κατέληξε: «Η απόφαση του Πρωθυπουργού να αναβαθμίσει το χαρτοφυλάκιο του Αθλητισμού (…) είναι δηλωτική στη στόχευσή της. Ο αθλητισμός χρειάζεται να συνδεθεί εντονότερα με την αγωγή και την παιδεία. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βάση της αρχαιοελληνικής παιδείας ήταν η γυμναστική και η μουσική. Η ενασχόληση με τις επιστήμες ξεκινούσε αργότερα, στην εφηβική ηλικία. Μάλιστα, ο νομπελίστας Αλμπέρ Καμύ συνήθιζε να λέει “Ολα όσα ξέρω για την ηθική και την αίσθηση καθήκοντος τα έχω μάθει από το ποδόσφαιρο”. Και μάλιστα ο πήχης είναι ψηλά, όχι μόνο εξαιτίας της δουλειάς που έγινε το προηγούμενο διάστημα, αλλά γιατί η ίδια η λέξη αθλητισμός τον ανεβάζει ψηλά. Ο αθλητισμός έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη άθλος, καθώς, σύμφωνα με τους αρχαίους Ελληνες, αθλητής είναι εκείνος που κάνει άθλο, που κατορθώνει να ξεπεράσει τον εαυτό του και βελτιώνεται συνεχώς. Ως αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού πιστεύω βαθιά ότι είμαι υποχρεωμένος να ξεπεράσω και να βελτιώσω τον εαυτό μου» κατέληξε. Και ειλικρινά πέθανα από τη στενοχώρια μου που δεν ήμουν μπροστά να τα ακούσω όλα αυτά και απλά τα διάβασα…