Χρειάστηκε έξι μήνες, τότε που έγινε Πρωθυπουργός για πρώτη φορά, μέχρι να καταλάβει ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν ήταν εφικτή, χωρίς ευρεία κοινωνική καταστροφή ίσως και αίμα. Επειτα, πέρασε τέσσερα χρόνια στην κυβέρνηση και άλλα τέσσερα στην αντιπολίτευση, χωρίς ποτέ να καταλάβει προς τα πού έπρεπε να προχωρήσει. Εκανε μεν το κρίσιμο βήμα προς την Ευρώπη, τον Ιούλιο του 2015, έμεινε εκεί όμως, ακίνητος, χωρίς να προχωρήσει ούτε βήμα στον δρόμο που υποχρεώθηκε να διαλέξει. Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας ποτέ δεν κατάλαβε πλήρως τη σημασία της υποχώρησής του τον Ιούλιο του 2015. Δεν κατάλαβε ότι εκείνος ο συμβιβασμός με την Ευρώπη, εκείνη η αναστροφή (των 360 μοιρών, όπως θα έλεγε ο άγουρος Τσίπρας του 2015…), ήταν η αναγκαστική οδός προς την ανανέωση και την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ. Καθυστέρησε εννέα χρόνια τη διαδικασία αυτή, μένοντας προσκολλημένος στα ιδεολογικά τοτέμ του παρελθόντος, και το πλήρωσε με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Επομένως, ας λέμε πάλι καλά, που του χρειάστηκαν μόνο τρεις ημέρες για να καταλάβει ότι έχασε με 22 μονάδες διαφορά και, συνεπώς, μάλλον πρέπει να φύγει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή