Η πολιτική αγαπά το δράμα. «Ενας μεγάλος ιστορικός κύκλος έκλεισε», είχε πει το βράδυ των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας. Τρεις μέρες αργότερα, ο ίδιος έδινε σε αυτό το κλείσιμο του κύκλου σκηνική υπόσταση με τη δική του δραματική έξοδο. Κι έτσι τελείωσε με όρους δράματος ένας κύκλος που είχε ξεκινήσει με όρους δράματος, το οποίο μπορεί να ανέβαινε στη μικρή εναλλακτική σκηνή ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά ενσωμάτωνε κώδικες σαιξπηρικής τραγωδίας. Οπου η άνοδος του ήρωα διασταυρώνεται με μια (συμβολική) αδελφοκτονία και μια (επίσης συμβολική) πατροκτονία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή