Πολιτικές για όλους

Δεν χωράει καμία αμφιβολία πως και στις δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις μια μερίδα του κόσμου επέλεξε να ψηφίσει αντισυστημικά. Κι αντισυστημικά δεν σημαίνει απαραίτητα ακροδεξιά, αλλά αντίθετα υποδεικνύει μια βαθύτερη διαιρετική τομή, η οποία σύμφωνα και με την ανάλυση των exit polls, είναι αδύνατον να αναλυθεί πάνω στον παραδοσιακό άξονα «Αριστερά – Δεξιά». Αυτή η τομή έχει ως ιδεολογικό πρόθεμα το «αντί-» και κοινό παρονομαστή, το αντιμνημόνιο. Κι όπου αντιμνημόνιο, βάλτε τις ράγες εξέλιξης της κοινωνίας, την ισχύ της χώρας απέναντι στην Τουρκία, το μέτωπο λογικής που έχτισε μεθοδικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Με απλά λόγια, και τα τρία κόμματα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τα απόνερα μιας χώρας που συγκλίνει ταχύτατα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και θεμελιώνει μια ισχυρή Ελλάδα στον πυρήνα της Δύσης. Αυτή η εξέλιξη κάποιους τους αγχώνει διότι δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις ταχύτητές της και κάποιους άλλους τούς αφαιρεί λόγους πολιτικής ύπαρξης, με αποτέλεσμα να καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία και τις θεωρίες συνωμοσίας για να υπάρξουν, παρασύροντας τους πιο ευάλωτους.