Μητσοτάκης 2019 Vs Κυριάκος 2023

Η είσοδος του Κυριάκου Μητσοτάκη στη δεύτερη θητεία του παραπέμπει σε πολλά σημεία στην αφετηρία της πρώτης τετραετίας του. Δεν είναι μόνο η ευρεία νομιμοποίησή του με ακριβώς ίδια αριθμητική κοινοβουλευτική δύναμη (158 έδρες), είναι επιπλέον απαράλλαχτες οι πρώτες κινήσεις του. Ενα σύμβολο «συνέπειας» και «εμπειρίας», όπως θέλουν να λένε πρωθυπουργικοί συνεργάτες: οι μπλε φάκελοι με στόχους και εκκρεμότητες παραδόθηκαν στους υπουργούς και πάλι στο τρίτο 24ωρο μετά την εκλογική νίκη, τα πρώτα νομοσχέδια αφορούν ξανά το επιτελικό κράτος και την οικονομία και το εκ νέου ισχυρό «διευθυντήριο» της Ηρώδου Αττικού, όχι μόνο δίνει τέμπο στην κυβερνητική μηχανή, αλλά κυρίως πιστοποιεί την προσήλωση του Μητσοτάκη στο μοντέλο της πρώτης διακυβέρνησής του. Ωστόσο τα διακυβεύματα, οι προκλήσεις και τα μηνύματα από την επιλογή προσώπων πρώτης γραμμής είναι διαφορετικά. Από το αφήγημα του 2019 για την «κανονικότητα», ο Μητσοτάκης πέρασε το 2023 στο μήνυμα της «σταθερότητας» και, πλέον, στη στόχευση για «μεγάλα άλματα» με περισσότερες μεταρρυθμίσεις και κοινωνικό κράτος. Στην περίοδο Ιουλίου 2019 – Μαΐου 2023 η – κατά τον Μητσοτάκη – επιστροφή στην κανονικότητα τελικά συγκρούστηκε με διαδοχικές κρίσεις και στην πραγματικότητα άνοιξε παρενθέσεις στο κυβερνητικό έργο, φέρνοντας τότε τον Πρωθυπουργό μπροστά στο στοίχημα της διαχειριστικής επάρκειας. Τα «άλματα» που διακηρύσσει ο ίδιος για την τετραετία 2023-2027 γεννούν νέες προσδοκίες αλλά, όπως συμφωνούν οι αναλυτές, μένει κι αυτά να κριθούν στον χρόνο. Και μάλιστα σε ένα ριζικά αλλαγμένο πολιτικό τοπίο με την αξιωματική αντιπολίτευση σε προσπάθειες πλήρους ανασυγκρότησης, χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε ένα… χαώδες Κοινοβούλιο οκτώ κομμάτων. «Και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη», όπως επισημαίνει έμπειρος αναλυτής, «χωρίς τη δικαιολογία του… προηγούμενου, καθώς η ίδια αποτελεί και το “σήμερα” και το “χθες” στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο».