Οπως γράφει σε πρόσφατο άρθρο του ο Παντελής Μπασάκος, στη δημοκρατία ανταγωνίζονται μεταξύ τους αντίπαλοι και όχι εχθροί. Και επισημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – όπως και οι ΑΝΕΛ με τους οποίους είχε συμμαχήσει και συγκυβερνήσει – είχε την ακριβώς αντίθετη στάση. Στα λαϊκιστικά κόμματα και κινήματα, είτε είναι «αριστερής» είτε είναι «δεξιάς» απόχρωσης, ο πολιτικός αντίπαλος αντιμετωπίζεται ως απόλυτος εχθρός, όπως τονίζεται και από τους θεωρητικούς και απολογητές τους (Ernesto Laclau Chantal Mouffe μεταξύ άλλων). Αυτή η εχθροπάθεια δεν είναι τυχαία επιλογή, αλλά απαραίτητο στοιχείο στον πολιτικό λόγο του λαϊκισμού. Ο έντονα επιθετικός τόνος, ο διχαστικός λόγος, η επίδειξη εμπάθειας και η άρνηση οποιασδήποτε διάθεσης συνεργασίας ή συμβιβασμού είναι οι συνήθεις εκφάνσεις του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή