Χθες συμπληρώθηκαν δεκαεννιά χρόνια από τη βραδιά της κατάκτησης του Euro 2004. Σκεφτόμουν πως ένα παιδί 35 χρονών που αγαπάει το ποδόσφαιρο και ασχολείται με αυτό δεν θυμάται τίποτα από εκείνες τις μέρες. Ευτυχώς κάθε φορά που έχουμε τη συγκεκριμένη επέτειο γίνονται διάφορα αφιερώματα που υπενθυμίζουν το πώς συνέβησαν όλα – σε γενικές γραμμές δίνεται μια εξήγηση για το θαύμα κι όποιος δεν το έζησε μπορεί περίπου να καταλάβει τι συνέβη. Αν στις πολλές ποδοσφαιρικές εξηγήσεις κάποιος προσθέσει και λίγο από την απαραίτητη μεταφυσική μπορεί να έχει μια εικόνα πλήρη. Οντως η Εθνική μας σε εκείνο το τουρνουά έπαιξε καταπληκτική άμυνα. Βεβαίως βοήθησε το γεγονός ότι πολλοί από τους βασικούς της αγωνίζονταν σε πρωταθλήματα του εξωτερικού κι όπως ωραία είχε εξηγήσει κάποτε ο Γιώργος Καραγκούνης είχαν απομυθοποιήσει τους σπουδαίους αντιπάλους τους πριν τους συναντήσουν στην Πορτογαλία γιατί είχαν ήδη παίξει σκληρά ματς μαζί τους στα πρωταθλήματα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις όπου έπαιρναν μέρος. Αυτό, το να έχουν δηλαδή οι έλληνες παίκτες ευρωπαϊκή πείρα, ήταν πρωτόγνωρο εκείνη την εποχή. Σίγουρα ήταν καταλυτική η παρουσία του Οθωνα Ρεχάγκελ που έφτιαξε την πρώτη ίσως εθνική ομάδα που θύμιζε ομάδα που αγωνιζόταν σε εθνικό πρωτάθλημα – είχε δηλαδή ομοιογένεια, ιεραρχία και ευδιάκριτη αγωνιστική ταυτότητα. Και είναι δεδομένο πως τότε η Εθνική μας ήταν τυχερή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή