Ανδρός πεσούσης, πας ανήρ ανδρεύεται. Τα χρόνια της πάνω και της κάτω πλατείας, της Αγανάκτησης και της αντιμνημονιακής σαχλαμάρας, το αρχαίο ρητό διασκευάστηκε από τον αξέχαστο ανιματέρ του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μιχελογιαννάκη, προκειμένου να χρησιμεύσει στην τότε συριζαϊκή πραγματικότητα. Κάπως έτσι ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: με διαστρεβλώσεις, με περίπου αναφορές, με χαβαλέ, με συνθήματα και με εχθροπάθεια. Αυτά ήταν οι «αυταπάτες» του αρχηγού, ένα κράμα αυθαιρεσίας και ασχετοσύνης. Δεν ήθελαν ν’ ακούσουν ότι δεν γίνεται να αποκατασταθεί το εισόδημα που χάθηκε με τη χρεοκοπία, ότι προείχε να σωθεί η παρτίδα, η χώρα να μείνει στις ράγες για να ανασυγκροτηθεί το συντομότερο. Δεν τους ένοιαζε, το μόνο που τους ένοιαζε ήταν η καρέκλα. Την πήραν, δεν ήξεραν τι να την κάνουν και επιστρέφουν σε αυτό που είναι: ομάδα διαμαρτυρίας με συνθήματα μιας φθαρμένης κομματικής αργκό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή