«Είσαι πεθαμένος, αγόρι μου, απλώς δεν είσαι ακόμα θαμμένος…». Φράση που δεν αποτελεί παρά ένα απλό δείγμα της τραχύτητας και του άκαρδου, ψυχρού, σχεδόν «δολοφονικού» ενστίκτου που διακρίνει τον Τζ. Τζ. Χάνσακερ, τον ήρωα που υποδύεται ο Μπαρτ Λάνκαστερ στην ταινία «Sweet smell of success» (1955). Πανίσχυρος δημοσιογράφος κιτρινοφυλλάδας, ο Χάνσακερ όχι μόνον ζει από τον πόνο των συνανθρώπων του αλλά δείχνει να το ευχαριστιέται κιόλας, καταστρατηγώντας κάθε κανόνα δεοντολογίας και ηθικής συμπεριφοράς. Με πυρήνα τον Χάνσακερ και σκελετό τη σχέση με έναν φιλόδοξο νεαρό ατζέντη που παλεύει για να γίνει το τσιράκι του (ο Τόνι Κέρτις, στον οποίο μάλιστα απευθύνεται η παραπάνω φράση), ο σκηνοθέτης Αλεξάντερ Μακ Κέντρικ αποτύπωσε αξέχαστα τη νυχτερινή Νέα Υόρκη των τζαζ κλαμπ και των καμπαρέ της δεκαετίας του 1950, με τη βοήθεια της ατμοσφαιρικής μουσικής του Ελμερ Μπέρνσταϊν και των στακάτων διαλόγων του Κλίφορντ Οντετς και του Ερνεστ Λίμαν. Η ταινία που πρωτοπαίχτηκε στην Ελλάδα με τον ανόητο τίτλο «Σκοτεινοί δολοφόνοι» προβάλλεται αυτή την εποχή στους θερινούς κινηματογράφους και αξίζει πραγματικά την προσοχή μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή