Τρία χρόνια χωρίς Νικόλα. Λες και ήταν χθες, που τον αντάμωνα στο διαχρονικό του στέκι, στη βεράντα του Πανελλήνιου. Κάθιδρο, χειμώνα καλοκαίρι, χαμογελαστό, και μόνιμα στην τσίτα. Στο πιτς-φιτίλι για δυναμική υπεράσπιση των πιστεύω του. Και μπροστά σ’ αυτά δεν λογάριαζε ούτε κυβερνήτη ούτε τον Θεό τον ίδιο. Και μπορεί να θύμωνες μαζί του, ποτέ δεν τον μισούσες.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ