Η βούληση της Νέας Δημοκρατίας, εφόσον εκλεγόταν κυβέρνηση, να επιχειρήσει να αλλάξει τη συνταγματική διάταξη περί ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και να καταστήσει δυνατή τη λειτουργία των λεγόμενων «ιδιωτικών πανεπιστημίων» ήταν γνωστή στους ψηφοφόρους πριν από τις δίδυμες εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου. Αυτό που δεν ήταν γνωστό, αφού μπήκε στη δημόσια συζήτηση, και μάλιστα εν είδει όχι απλής ιδέας αλλά εξαγγελίας από την εκλεγμένη πλέον κυβέρνηση, κατά τις προγραμματικές της δηλώσεις ενώπιον της Βουλής, ήταν η ύπαρξη μιας «άλλης οδού» για την επίτευξη του ίδιου αποτελέσματος: της χρήσης του άρθρου 28 του Συντάγματος που ορίζει τα περί «διεθνών συμβάσεων» (παρ. 1), καθώς και «συμφωνιών και συνθηκών» (παρ. 2). Η προσθήκη αυτή εκτός από όψιμη είναι και προβληματική, καθώς γεννά μια σειρά από πολιτικά και συνταγματικά ζητήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή