«Σκόπευα να γράψω για τον θάνατο, αλλά παρενέβη η ζωή όπως πάντα». Τη φράση αυτή γράφει στο ημερολόγιό της η Βιρτζίνια Γουλφ στις 17 Φεβρουαρίου 1922, όταν έχει κλείσει τα 40 της χρόνια. Είναι ένα ημερολόγιο γεμάτο πόνο: θανάτους, απώλειες, αρρώστια, θλίψη, κατάθλιψη, αγωνία, φόβο. Αλλά σε κάθε σελίδα παρεμβαίνει η ζωή, με απίστευτη ενέργεια, θέρμη και χαρά. Το ημερολόγιο αποτελεί μια απαράμιλλη καταγραφή της εποχής της, μια πινακοθήκη με εξαιρετικές παρατηρήσεις, μια στενή και θαρραλέα αυτοεξέταση, μια αποκάλυψη για τη διαδικασία που ακολουθούσε η συγγραφέας κατά τη συγγραφική δημιουργία, ένα τρυφερό χρονικό της φύσης και ένας διαλογισμός για τη ζωή, τον έρωτα, τον γάμο, τη φιλία, τη μοναξιά, την κοινωνία, τον χρόνο και τη θνητότητα. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα ημερολόγια που γράφτηκαν ποτέ και είναι υπέροχο να το βλέπουμε ξανά σε έντυπη μορφή (σ.σ.: στην πεντάτομη έκδοση που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Granta).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή