Μονοπώλιο Τομ Κρουζ

^«Ο κόσμος αλλάζει. Η αλήθεια χάνεται. Ο πόλεμος έρχεται». Οι τρεις αυτές φράσεις ακούγονται κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ταινίας του Κρίστοφερ Μακ Κουόρι «Επικίνδυνη αποστολή: Θανάσιμη εκδίκηση – Μέρος πρώτο» (Mission: Impossible – Dead reckoning Part One, ΗΠΑ, 2023), της έβδομης μιας σειράς ταινιών που ξεκίνησε το 1996 με την ταινία του Μπράιαν Ντε Πάλμα και όπως βλέπουμε συνεχίζεται ακόμα, λόγω της τεράστιας επιτυχίας όλων όσες ακολούθησαν. Οι φράσεις, όμως, παράλληλα επισφραγίζουν και τη σχετική αοριστία που αφορά το πρόσωπο του εχθρού, φαινόμενο της κοινωνίας των καιρών μας, την οποία έχουμε επίσης συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε «απρόσωπη». Το όνομα του εχθρού είναι «Οντότητα» και το κλειδί για τη λύση του προβλήματος είναι στην κυριολεξία ένα… κλειδί, ή μάλλον δυο κλειδιά που αν ενωθούν θα μπορέσουν να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας και να δώσουν στον κάτοχό τους την απόλυτη εξουσία. Αόριστο ακούγεται και αυτό, όμως ο πράκτορας Ιθαν Χαντ της IMF, της ομάδας που αναλαμβάνει να δίνει λύσεις στα φαινομενικά αδιέξοδα των απειλών που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, είναι πάρα πολύ συγκεκριμένος. Παραμένει ο ίδιος σε συμπεριφορά, χιούμορ, ικανότητες, ακόμα και στο πρόσωπο, αφού ο Τομ Κρουζ που τον υποδύεται το 2023 μοιάζει πραγματικά με τον Τομ Κρουζ του 1996 όταν ο ηθοποιός ανέλαβε για πρώτη φορά τον ρόλο. Από την άλλη πλευρά, μπορεί η τεχνολογία να έχει εξελιχθεί σε βαθμό εξωφρενικό συγκρινόμενη με τις παλαιότερες εποχές, όμως ο Χαντ όσο ίδιος και αν παραμένει σαν χαρακτήρας εξελίχθηκε μαζί της και δείχνει έτοιμος να την ξεπεράσει. Επομένως ο θεατής γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ακόμα και το πιο αδιανόητα δύσκολο εμπόδιο που ο Χαντ θα πρέπει να αντιμετωπίσει, όπως για παράδειγμα να ξεφύγει από ένα βουνό στην κορυφή του οποίου βρίσκεται με τη μοτοσικλέτα του, θα είναι για εκείνον παιχνιδάκι. Και όντως, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Ο κόπος που θα καταβάλει ο Χαντ για να αποκτήσει τα κλειδιά ξεπερνά κάθε προηγούμενο (αν και αυτό το λέμε σε κάθε νέα περιπέτειά του συγκρινόμενη με τις… προηγούμενες). Σκηνές που κόβουν την ανάσα όπως η προσπάθεια του Χαντ να σωθεί ενώ ένα τρένο γκρεμίζεται βαγόνι με το βαγόνι από μια γέφυρα που εξερράγη, ή ένα (αναπόφευκτο) κυνηγητό αυτοκινήτων στη Ρώμη με τον Χαντ να οδηγεί ένα κίτρινο 500αράκι Φιατ δεμένος κιόλας με χειροπέδες με τη Χέιλι Ατγουελ στη θέση του συνοδηγού. Εφέ και κασκαντέρ είναι οι πραγματικοί σταρ αυτής της ταινίας, της οποίας η υπόθεση δύσκολα συνοψίζεται αλλά ποιος στ’ αλήθεια νοιάζεται για το τι συμβαίνει στις ταινίες αυτής της κινηματογραφικής «σειράς»; Σημασία έχει να σε καθηλώνουν και αυτό όντως συμβαίνει με τον πιο… καθηλωτικό τρόπο που μπορεί κανείς να φανταστεί σε μια ταινία που υπηρετεί 100% το είδος της απολύτως ψυχαγωγικής περιπέτειας στο οποίο ανήκει. Και που παρά τα 163 λεπτά διάρκειάς της σε αφήνει σε εκκρεμότητα γιατί δεν είναι παρά μόνο το… πρώτο από τα δύο της μέρη.