Κανόνας

Κυβερνητικοί την παρουσιάζουν ως προσαρμογή στις συνθήκες. Οι αριστεροί την πανηγύρισαν σαν νίκη του φοιτητικού κινήματος και όσων αντέδρασαν σ΄αυτή, όμως. Οι κεντροαριστεροί, από την άλλη, την ειρωνεύτηκαν σαν «μνημείο αναξιοπιστίας και ομολογία της πελατειακής αντίληψης», προσθέτοντας ότι θύμισε την αγροφυλακή εμπνεύσεως Πολύδωρα. Τα σήματα που εξέπεμψε ενδέχεται να μεταφέρουν ένα μήνυμα ακόμη πιο απαισιόδοξο, πάντως. Αν η νέα θητεία του «πολυδύναμου εκσυγχρονισμού» ξεκινάει με τη διόρθωση μιας προμοταρισμένης από την προηγούμενη διακυβέρνηση ως εμβληματικής μεταρρύθμισης, δεν νομιμοποιείται κανείς να αναρωτηθεί κατά πόσο η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να ξεφύγει από τον κανόνα της δεύτερης τετραετίας; Η μέχρι τώρα μεταπολιτευτική εμπειρία έχει δείξει ότι στη δεύτερη ευκαιρία που παίρνουν οι κυβερνώντες, η ορμή της πρώτης φοράς δίνει τη θέση της στην κόπωση της συνέχειας. Αλλοτε γιατί οι πλειοψηφίες τους χωλαίνουν κι άλλοτε επειδή μαζί με τα ποσοστά τους κουβαλούν και τη φθορά της αρχικής τετραετίας – η οποία, όπως λένε πολιτικοί αναλυτές, είθισται να λειτουργεί σωρευτικά. Η «νέα ΝΔ» κέρδισε μια ασφαλή αυτοδυναμία αλλά δεν είναι πια εντελώς στεγανή στη δυσαρέσκεια.