Κατάργηση

Ο υπουργός έκανε απλά την άχαρη δουλειά. Εδωσε μια ιδέα του «επανασχεδιασμού» της πανεπιστημιακής αστυνομίας που το κόμμα του είχε αφήσει να υπονοηθεί πως έχει αποφασίσει πολύ πριν από τις κάλπες. Ο ηρωισμός που υπέκρυπτε το γαλάζιο δίλημμα «με τις βαριοπούλες ή με τις βιβλιοθήκες» είχε μετατραπεί από τότε σε πραγματισμό – ο οποίος υποδηλώθηκε με κομψές εκφράσεις, σαν το «δεν λειτούργησε στην έκταση που ενδεχομένως θα θέλαμε» το συγκεκριμένο αστυνομικό σώμα. Εντάξει, ίσως κάποιες υπουργικές ατάκες – όπως η παρομοίωσή του με θυρωρό – να ήταν αχρείαστες. Να υπονόμευσαν, δηλαδή, μια ήδη αυτοϋπονομευτική κίνηση που οι αντιπολιτευόμενοι θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηρίσουν κωλοτούμπα. Ωστόσο, ο πολιτικός προϊστάμενος του επιφορτισμένου με τη διαφύλαξη της δημόσιας ασφάλειας υπουργείου ακολούθησε πιστά την κεντρική γραμμή. Η ανακοίνωση, την οποία όλοι εξέλαβαν ως κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, δεν ήταν μια δική του πρωτοβουλία – όπως η υπογραφή που έβαλε για να αποκτήσει η Αθήνα αστυνομικούς με άλογα. Ακριβώς γι’ αυτό, βέβαια, ενέχει συμβολισμούς οι οποίοι δύσκολα καταπολεμώνται με ένα non paper.