Αν υπήρχαν δύο πράγματα για τα οποία θα μπορούσε κανείς να αισθάνεται σχεδόν σίγουρος πριν από την έναρξη της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, αυτά θα ήταν τα εξής: αφενός ότι οι «31» θα ανανέωναν την πλήρη πολιτική και υλική (της στρατιωτικής συμπεριλαμβανομένης) στήριξή τους προς την Ουκρανία και τον πρόεδρό της «για όσο χρειαστεί», όπως είχαν εκ των προτέρων δηλώσει και οι ηγέτες τους σε διμερές επίπεδο. Και αφετέρου ότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ήταν σχεδόν απίθανο να λάβει μια επίσημη πρόσκληση για την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ ή, έστω, ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα – τέτοιο μήνυμα, άλλωστε, δεν είχε σταλεί ούτε από την Ουάσιγκτον, ούτε από το Βερολίνο, ούτε από το Λονδίνο, ούτε από το Παρίσι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή