Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής του Παρισιού για ένα Νέο Παγκόσμιο Σύμφωνο Χρηματοδότησης προβλήθηκε από τους διοργανωτές της, συμπεριλαμβανομένου του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ως μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία για τη σφυρηλάτηση μιας «νέας σύμβασης» μεταξύ του παγκόσμιου Βορρά και του Νότου που θα αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή και θα προωθήσει τη βιώσιμη ανάπτυξη. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι ηγέτες της G20 δεν μπήκαν καν στον κόπο να εμφανιστούν, ωστόσο, θέτει υπό αμφισβήτηση τη σκοπιμότητα της προσπάθειας. Παρά τη συμμετοχή περίπου 50 αρχηγών κρατών, υψηλόβαθμων εκπροσώπων διεθνών θεσμών, στελεχών του ιδιωτικού τομέα και ειδικών για το κλίμα, η σύνοδος κορυφής δεν ανταποκρίθηκε στις υψηλές υποσχέσεις της. Απέτυχε να εισαγάγει τα απαραίτητα μέτρα για να μειώσει το χάσμα χρηματοδότησης του κλίματος, να παράσχει στις χώρες με χαμηλότερο εισόδημα τον δημοσιονομικό χώρο που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν την τρέχουσα κρίση χρέους και να αναθεωρήσει την παγκόσμια οικονομική αρχιτεκτονική. Η σύνοδος κορυφής ολοκληρώθηκε χωρίς καμία σταθερή δέσμευση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή