Τα δράματα διαδοχής κόβουν, συνήθως, πολλά εισιτήρια στο box office του πολιτικού θεάματος. Θυμηθείτε το μέγα δράμα της μάχης Σημίτη – Ακη για τη διαδοχή του Ανδρέα που κράτησε τη χώρα άγρυπνη και τις τηλεοράσεις άσβεστες το καλοκαίρι του 1996. Αλλά και τα χαμηλότερης έντασης δράματα διαδοχής στα κόμματα εξουσίας (η ΝΔ μόνη της έχει ζήσει οκτώ σε 35 χρόνια!)κρατούσαν πάντα το φιλοθεάμον κοινό καρφωμένο στις καρέκλες του. Κάτι παραπάνω: Η εκλογή νέου ηγέτη έδινε πάντα στο κόμμα μια επικοινωνιακή και πολιτική ώθηση. Ενας μήνας του μέλιτος περίμενε πάντα τον κάθε νέο αρχηγό – άλλο αν αυτός μπορούσε πάντα να τον αξιοποιήσει για να κεφαλαιοποιήσει τα πολιτικά του κέρδη πριν η περίοδος χάριτος εκπνεύσει.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ