Μήδειας ηθικό δίλημμα

Εχω κι άλλες φορές σε αυτή τη θέση που υπηρετώ 52 χρόνια επισημάνει πως η ερμηνεία των σωζόμενων τραγωδιών των τριών αρχαίων δραματουργών είναι ένα κριτήριο κάθε εποχής, για το γούστο της, τα πνευματικά της αδιέξοδα, τις μορφολογικές της ερμηνευτικές λύσεις που προτείνουμε. Την ερχόμενη Παρασκευή θα παιχθεί στην Επίδαυρο η «Μήδεια» του Ευριπίδη, σε μια νέα σκηνοθετική προσέγγιση του γερμανού σκηνοθέτη Φρανκ Κάστορφ και «ενισχυμένη» από το αποσπάσματα θεατρικών κειμένων του Χάινερ Μίλερ, ενώ περιοδεύει ήδη και παράσταση ιδιωτικού θιάσου με το ίδιο έργο. Διακονώ όλα αυτά τα χρόνια τη θεατρική κριτική, σχολιάζοντας την εποποιΐα των ελλήνων σκηνοθετών, μεταφραστών, εικαστικών, συνθετών και βέβαια ηθοποιών να διεκδικήσουν σε μια ιδεολογία, μια φόρμα, μια κοινωνία και μια ηθική τελείως, όχι απλώς διαφορετική, αλλά και εντελώς αντίθετη με τον πολιτισμό μας που κυριαρχείται, κυρίως ηθικά, από τα δόγματα των τριών χριστιανικών αντιλήψεων για το καλό, το κακό, το ηθικό, το ωραίο.