NON PAPER

Αντισυστημικός συστημισμός

Να πω πρώτα απ’ όλα ότι δεν είδα την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο παρόλο που βρισκόμουν ελάχιστα χιλιόμετρα από το αρχαίο θέατρο της Αργολίδας. Και ο λόγος που δεν πήγα ήταν το τρέιλερ της παράστασης που προβάλλεται, εδώ και καιρό στην τηλεόραση. Με πήρε από τα μούτρα από την πρώτη κιόλας σκηνή, όπου ένας συμπαθής κατά τα άλλα ηθοποιός που παίζει στον «Σασμό» ανοίγει ένα ψυγείο ή κάτι τέτοιο, με τις ίδιες ακριβώς μούτες του τηλεοπτικού ρόλου του. Και στη συνέχεια η οθόνη γεμίζει με κάποιες γκροτεσκοποιημένες φιγούρες πίσω από τις οποίες δεν αναγνώριζα τους ηθοποιούς – φαντασθείτε ότι πέρασα τον Καραθάνο για τον Λουδάρο. Για να είμαι ειλικρινής μου φάνηκαν σαν παρωδία της Ντιβάιν (κατά κόσμον Χάρις Γκλεν Μίλστεντ) που πολύ είχα λατρέψει στα πρώιμα νιάτα μου και δεν μου αρέσει να βλέπω να την κακοαντιγράφουν. Ωστόσο, όμως αυτό είναι μια καταδική μου άποψη που αφορά την καταδική μου αισθητική και επειδή «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα», δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να αποτελεί επιχείρημα.