Παλαιότερα, η αφαίρεση καύσιμης ύλης από τα δάση μας ήταν δραστηριότητα συνεχής. Το μαγείρεμα, η θέρμανση, η ναυπηγική, η ξυλουργική απαιτούσαν μεγάλες ποσότητες ξύλου. Τότε, δεν υπήρχε η δυνατότητα εισαγωγής «σουηδικού» (το οποίο πληρώνουμε με δανεικά ECU!). Ο καραβομαραγκός πήγαινε στο πευκοδάσος και διάλεγε ένα-ένα τα δένδρα με τα οποία θα έχτιζε τη βάρκα ή το καΐκι. Σήμερα, που τα συνθετικά υλικά κυριαρχούν, οι ταρσανάδες κλείνουν ο ένας μετά τον άλλον. Μάλιστα, στο νησί της Λέσβου – αξίζει να το σημειώσουμε! – κάποια τοπική κοινότητα πρότεινε να κλείσει ο ταρσανάς (εδώ το λένε «λεμβουργείο») επειδή ρυπαίνει το περιβάλλον και εμποδίζει την τουριστική ανάπτυξη!
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ