Παλαιότερα, η αφαίρεση καύσιμης ύλης από τα δάση μας ήταν δραστηριότητα συνεχής. Το μαγείρεμα, η θέρμανση, η ναυπηγική, η ξυλουργική απαιτούσαν μεγάλες ποσότητες ξύλου. Τότε, δεν υπήρχε η δυνατότητα εισαγωγής «σουηδικού» (το οποίο πληρώνουμε με δανεικά ECU!). Ο καραβομαραγκός πήγαινε στο πευκοδάσος και διάλεγε ένα-ένα τα δένδρα με τα οποία θα έχτιζε τη βάρκα ή το καΐκι. Σήμερα, που τα συνθετικά υλικά κυριαρχούν, οι ταρσανάδες κλείνουν ο ένας μετά τον άλλον. Μάλιστα, στο νησί της Λέσβου – αξίζει να το σημειώσουμε! – κάποια τοπική κοινότητα πρότεινε να κλείσει ο ταρσανάς (εδώ το λένε «λεμβουργείο») επειδή ρυπαίνει το περιβάλλον και εμποδίζει την τουριστική ανάπτυξη!
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ