Βλέπει στην τηλεόραση ένα σπίτι που καίγεται. Είναι κάτι που προτιμούν τα κανάλια. Εστιάζουν στο σπίτι. Και αν ο ιδιοκτήτης βρίσκεται εκεί, ακόμα καλύτερα. Ετσι έχουν και το δράμα που επιτρέπει στον τηλεθεατή να ταυτιστεί συναισθηματικά. Βλέπεις τον άνθρωπο να σου λέει ότι έγιναν στάχτη οι κόποι μιας ζωής. Αν έχει και τον σκύλο στην αγκαλιά, ακόμα καλύτερα, το πλάνο δυναμώνει. Και μετά κοιτάζει προς τον ουρανό, αλλά το πυκνό νέφος καπνού δεν του επιτρέπει να αποκαταστήσει την επαφή με τον Θεό. Μετά εμφανίζεται ο ρεπόρτερ που κάνει stand up έχοντας στην πλάτη τις φλόγες. Και πάντα, μα πάντα, θα πει ότι πρέπει να φύγει από το σημείο, υπακούοντας και στις προτροπές του στούντιο που τον καλεί να αποχωρήσει ώστε να μην κινδυνεύσει. Διότι τον καλό ρεπόρτερ τον θέλεις καψαλισμένο, όχι καμένο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή