Η Μαίρη Σπυροπούλου και ο σύζυγός της Νίκος, ένα ζευγάρι λίγο μετά τα 60, ζούσαν μία ήσυχη ζωή στο Μάτι. Το μόνο που απέμεινε από την παλιά τους ζωή είναι ελάχιστες οικογενειακές φωτογραφίες που κατόρθωσαν να μαζέψουν από το σπίτι τους λίγο πριν το εγκαταλείψουν.

Η κυρία Μαίρη περιγράφει εφιαλτικές στιγμές: «Στις 6 το απόγευμα μυρίζω καπνό. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω αιωρούμενες στάχτες από καμένα δέντρα. Το ρεύμα είχε κοπεί. Νερό δεν υπήρχε. Επρεπε να φύγω. Πήρα λίγα κειμήλια και κάποιες οικογενειακές φωτογραφίες. Μία εσωτερική φωνή μου έλεγε να βιαστώ. Εγκαταλείψαμε το σπίτι δεκαπέντε λεπτά αργότερα. Βγαίνοντας είδαμε παντού φωτιά. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση προς Ραφήνα. Φτάνουμε στην Αργυρά Ακτή, εκεί που έγινε το μεγάλο κακό. Νιώθαμε εγκλωβισμένοι. Εκεί ήμουν σίγουρη ότι θα καώ και έλεγα στον κόσμο που έτρεχε: Πού πάτε από εκεί; Εχω τη μάνα μου, έλεγε ο ένας. Πού πάτε από εκεί; Εχω τα παιδιά μου έλεγε ο άλλος… Τι απέγιναν οι άνθρωποι αυτοί; Μείναμε στο λιμάνι της Ραφήνας μέχρι το επόμενο πρωί, βλέποντας την κόλαση και την καταστροφή. Ημασταν έτοιμοι να παραδοθούμε».

Ο κύριος Νίκος εξηγεί πως φιλοξενήθηκαν για λίγες μέρες σε ένα ξενοδοχείο και μετά μεταφέρθηκαν από το Γενικό Επιτελείο Στρατού στο ΚΑΑΥ (Κέντρο Αποκατάστασης Απωλειών Υγείας) του Αγίου Ανδρέα: «Ενας στρατιώτης μας έδωσε το κλειδί ενός δωματίου 25 τετραγωνικών και μας είπε «Πάρτο και προχώρα». Και προχωρήσαμε έτσι για τέσσερα χρόνια. Εκεί ζούσαν και άλλες περίπου 50 οικογένειες πυρόπληκτων».

Οι ίδιοι χωρίς υπάρχοντα και εξαντλημένοι οικονομικά ξεκίνησαν έναν αγώνα δρόμου για να ανοικοδομήσουν το σπίτι τους και να κερδίσουν πίσω τη ζωή τους. Τα χρήματα για την ανέγερση του σπιτιού τα διέθεσαν οι ίδιοι, καθώς το Δημόσιο έχει δώσει μόνο ένα μέρος της αποζημίωσης και περιμένουν να εκταμιευτεί η τελευταία δόση.

H κυρία Μαίρη θυμάται την πρώτη μέρα που επέστρεψε στο σπίτι της: «Ηταν Φεβρουάριος του 2022. Οταν ξάπλωσα στο κρεβάτι ένιωσα αγαλλίαση και ασφάλεια. Και ένα βάρος στο στήθος: Για τους γείτονές μου που δεν τα κατάφεραν και χάθηκαν οριστικά».