Μια συμφωνική βάση για τα ελληνοτουρκικά

Μετά από μια μακρά περίοδο επικίνδυνης έντασης στο επίπεδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων που συνοδεύτηκε από εμπρηστική ρητορική και ένα αδιάκοπο σερί παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου από την Τουρκία, παρατηρείται θετική κινητικότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αισιοδοξία ότι μπορεί να υπάρξει μια νέα σελίδα στις σχέσεις των δύο χωρών – μια «νέα επανεκκίνηση» όπως έχει αποκληθεί – εκφράστηκε, αν και με επιφύλαξη, από τον έλληνα Πρωθυπουργό στις δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Τουρκίας στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, ενώ αντίστοιχου περιεχομένου δηλώσεις έγιναν και από τον κ. Ερντογάν σε τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Η άποψη του έλληνα Πρωθυπουργού ότι «δεν έχουμε στρατηγικό όφελος με μια Τουρκία να βρίσκεται κάθετα αντίθετη στη Δύση, τις ΗΠΑ και την ΕΕ», δύσκολα θα μπορούσε να αντικρουστεί με λογικά επιχειρήματα. Επιπλέον, η θέση του κ. Μητσοτάκη ότι είναι προς όφελος της Ελλάδας να επιλυθεί με βάση το διεθνές δίκαιο η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών που αποτελεί τη «μοναδική διαφορά μας» με τη γείτονα, επαναλαμβάνει σχεδόν mot-à-mot πάγιες ελληνικές θέσεις. Οι όποιες αντιδράσεις τώρα και στο παρελθόν έχουν εκφραστεί από τις καθιερωμένες πολιτικές δυνάμεις της εκάστοτε αντιπολίτευσης για το ίδιο ζήτημα, κάθε φορά που αυτό ανακινείται, ανήκουν στην κατηγορία του συμβολικού και περισσότερο αποτυπώνουν τον θεσμικό ρόλο που αυτές διαδραματίζουν ως δυνάμεων που ελέγχουν την κυβέρνηση παρά εκφράζουν ουσιωδώς πολιτικά διαφορετικές προσεγγίσεις επί του συγκεκριμένου ζητήματος.