Είναι περίπτωση ο Μίλτος Τεντόγλου. Οχι για όσα λέει. Ούτε για κάποιες ατάκες του, αυτές που του έδωσαν τον χαρακτηρισμό «άνετος» ή «χαλαρός». Ο άλτης του μήκους ξεχωρίζει για τις επιδόσεις του στον στίβο και άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο για κάθε αθλητή. Τι είναι αυτό που κάνει σπουδαίο τον Τεντόγλου; Πως δεν λυγίζει αν του πάει ένας αγώνας στραβά. Δεν κοιτά τι κάνουν οι άλλοι αθλητές, αλλά ενδιαφέρεται μόνο για τα δικά του άλματα. Στη δική του προσπάθεια συγκεντρώνεται, εκεί εστιάζει, καταφέρνει να «απαντά» αμέσως αν κάποιος τον ξεπεράσει και έτσι έχει πάντα τον τελευταίο λόγο. Το είδαμε

το… σενάριο αυτό και στο πρόσφατο μίτινγκ στην Ουγγαρία. Στη χώρα που θα φιλοξενήσει σε περίπου ένα μήνα (Βουδαπέστη) το Παγκόσμιο του στίβου. Ο Τεντόγλου, σιγά την είδηση, ήταν μπροστά ύστερα από τα πρώτα άλματα. Ωστόσο, ακόμη και όταν έμεινε δεύτερος, ακόμη και όταν το τέταρτο ή το πέμπτο άλμα δεν του βγήκαν όπως και όσο θα ήθελε, στο έκτο πέταξε! Το 8,29 μ. σήμαινε ακόμη μια πρωτιά, μάλλον όμως δεν χρειάζεται να μείνουμε μόνο εκεί: η πίστη και το «θα τα καταφέρω» του αθλητή, αυτό το «δεν το βάζω κάτω και θα ξεπεράσω τον αντίπαλο», είναι καταφανώς θέμα ψυχολογίας. Οχι μόνο δυνάμεων ή ταλέντου. Εχει την πεποίθηση πως είναι ο καλύτερος και άρα δηλώνει ασυμβίβαστος με τη δεύτερη θέση. Το κάνει σε οποιονδήποτε αγώνα κι αν λαμβάνει μέρος. Χωρίς να τον αμφισβητεί κανείς. Ο πρώτος των πρώτων. Και έτσι, είναι το φαβορί για το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο. Δεν είναι πως το θέλει, αλλά πως το αξίζει.