Εναν μόλις μήνα μετά το τέλος της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου η πολιτική ζωή φαίνεται να επιστρέφει ολοταχώς στη διακεκαυμένη κανονικότητα των τελευταίων θερινών περιόδων, με το κράτος να αδυνατεί να προστατεύσει αποτελεσματικά τόσο τον φυσικό πλούτο της χώρας όσο και την περιουσία των κατοίκων της, με καμένα σπίτια και δάση να αποτελούν και πάλι τον τραγικό απολογισμό ενός ακόμα θέρους που δεν έχει καν φθάσει στη μέση του. Κάπως έτσι, άλλωστε, φαίνεται να φθάνει μοιραία και το τέλος της μετεκλογικής ευφορίας του κυβερνώντος κόμματος, αφού το ξεκίνημα της δεύτερης τετραετίας του δεν μοιάζει τόσο ειδυλλιακό όσο θα ήθελε να είναι προκειμένου να κεφαλαιοποιήσει τον εκλογικό του θρίαμβο και να συντηρήσει τις προσδοκίες των ψηφοφόρων του. Πολύ δε περισσότερο που για τη συντήρηση αυτών των προσδοκιών θα απαιτηθούν ιδιαίτερα αυξημένες δόσεις αντιδότων ικανών να αμβλύνουν τις αρνητικές συνέπειες της καλπάζουσας ακρίβειας, της ανεξέλεγκτης αισχροκέρδειας και της ολοφάνερης κερδοσκοπικής απληστίας που πλέον οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες και απειλεί ευθέως την κοινωνική συνοχή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή