Τρεις «καυτές» ώρες στην Paradise City των Guns N’ Roses

Το ροκ είτε ως μουσικό είδος είτε ως μουσικό κίνημα κρύβει και παράλληλα προβάλλει την υπερβολή και την πρόκληση. Ζει και αναπνέει μέσα από την παραπάνω αντίφαση. Και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι το παρακολουθούν. Μόνο τις περασμένες δεκαετίες αυτή η υπερβολή ήταν περισσότερο αυθεντική επειδή προέκυπτε ως αντίδραση στο κατεστημένο. Περνώντας τα χρόνια η υπερβολή και η πρόκληση του ροκ έγινε mainstream που απευθύνεται σε mainstream κοινό που ενίοτε θέλει να νιώθει και λίγο… αλήτικο.  Οι Guns N’ Roses στη συναυλία τους στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, το σαββατόβραδο 22 Ιουλίου, προσπάθησαν να συνδυάσουν την «αλητεία» με το mainstream, να ικανοποιήσουν και τους 40.000 (και πλέον) θεατές που τους παρακολούθησαν είτε ήταν 30άρηδες είτε ήταν 50άρηδες/60άρηδες είτε ήταν/είναι παλαιοροκάδες είτε νεόκοποι. Επί τρεις ώρες τα έδωσαν όλα πάνω στη σκηνή. Και οι θεατές το έπιασαν το μήνυμα από την πρώτη κιόλας νότα. Τα έδωσαν και αυτοί όλα αν και ο καύσωνας που επικρατούσε δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Και όμως κανείς από τους χιλιάδες φίλους τους δεν το έβαλε κάτω. Το headbanging είχε την τιμητική του, πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην την είχε όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι Axl Rose (φωνή, πλήκτρα), Duff McKagan (μπάσο), Slash (κιθάρα), Dizzy Reed (πλήκτρα), Richard Fortus (κιθάρα), Frank Ferrer (ντραμς) και Melissa Reese (πλήκτρα).