Τα «βαριά χαρτιά» θέλουν υψηλό μπάτζετ

Λόγος αρκετός γίνεται για τις επιλογές του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ. Κυρίως η αναφορά έχει να κάνει με το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το Τριφύλλι ανέβασε κατά πολύ το μπάτζετ, σε σημείο που να μην μπορείς να το προσδιορίσεις με ακρίβεια. Ακόμη σωστότερα, βγήκε στην αγορά με ένα… γεμάτο πορτοφόλι και χτυπά αρκετούς παίκτες, με αποτέλεσμα να εκτινάσσονται τα κασέ όλων. Υπό αυτή την έννοια, ο ΠΑΟ κινεί την μπασκετική σκακιέρα και οι επιρροές της κίνησης παρατηρούνται σε πολλά επίπεδα. Παράλληλα, ανοίγει μια κουβέντα του στυλ «ο Αταμάν έχει τους παίκτες που ζητά, αλίμονο αν δεν φτάσει ψηλά με τόσα χρήματα που διαθέτει η διοίκηση». Δεν είναι ολότελα αναληθές αυτό. Ούτε όμως και αληθές στο 100%. Το ακούγαμε κατά κόρον και την εποχή του Ομπράντοβιτς γιατί και τότε στον Παναθηναϊκό έρρεαν τα εκατομμύρια και η ομάδα πρωταγωνιστούσε στον μεταγραφικό τομέα επιχειρώντας ή και φτάνοντας σε αρκετά «μπαμ». Υπάρχει, ωστόσο, η ψύχραιμη ματιά στα γεγονότα: ναι, ο Αταμάν και ο εκάστοτε «Αταμάν», προπονητής με αξία και επιτυχίες, μπορεί να δεχθεί έναν πάγκο αν δεν του έχουν υποσχεθεί μεταγραφές υψηλού επιπέδου και προσδοκιών; Για να ειπωθεί διαφορετικά, αν δεν κάνεις μεταγραφές στον τούρκο προπονητή, σε ποιον θα κάνεις; Τον προσλαμβάνεις γιατί έχεις αποφασίσει να επανέλθεις ισχυρός και στον πάγκο δεν βρίσκονται κόουτς όπως ο Βόβορας, ο Πεδουλάκης, ο Ράντονιτς ή ο Πρίφτης που καλούνται με πενιχρές δυνάμεις και λίγα χρήματα να βγάλουν λαγούς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Με την υποσημείωση, ασφαλώς, πως ο Ζέλικο και ο Αταμάν έχουν τρόπαια στο ενεργητικό τους, ισχυρή προσωπικότητα και άρα μπορούν να πείθουν τον όποιο ιδιοκτήτη πως πρέπει να ενισχύσει το ρόστερ. Αλλοι, απλά δεν μπορούν. Είναι άλλωστε ξεκάθαρη η πορεία του κάθε ένα στον χώρο, αυτή που εν πολλοίς καθορίζει και τις συνολικές κινήσεις του κλαμπ.