Την ώρα που η Ελλάδα παρακολουθεί αποσβολωμένη τις φρικτές εικόνες από την πτώση του πυροσβεστικού Canadair και των Ηρώων χειριστών του εν ώρα άνισης, σκληρής μάχης, ούτε μπορεί πια να θυμηθεί κανείς πόσα χρόνια πάνε: τριάντα; Σαράντα; Περισσότερα; Πόσες ατέλειωτες δεκαετίες, που κάθε καλοκαίρι καίγεται αυτός ο τόπος από φωτιές που ξέσπαγαν πολύ πριν η κλιματική αλλαγή εμφανιστεί ως όρος. Πολύ πριν επίσης γίνει παγκόσμια συνείδηση η ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος, που ήρθε εδώ ως έννοια εισαγόμενη και καθυστερημένα, ως μη όφειλε: γιατί από εκείνες τις πυρκαγιές εδώ βλέπαμε το κακό πριν απ’ όλους με πολύ επώδυνο τρόπο. Ομως, κακά τα ψέματα, η Ελλάδα δεν έδινε σημασία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή