Υπάρχουν οι άνθρωποι που από δόλο ή από αμέλεια βάζουν τους θερινούς μήνες φωτιές και υπάρχει και ο Θανάσης Σουρτζής, ο 72χρονος εθελοντής πυροφύλακας, από ένα χωριό της Κεντρικής Εύβοιας, την Ατταλη, ο οποίος κάθε πρωί στις 7 καβαλάει το μηχανάκι του – με δικά του έξοδα – για να διανύσει μια ανηφορική απόσταση 10 χιλιομέτρων ώσπου να φτάσει στο αυτοσχέδιο πυροφυλάκιό του, στα 760 μ. υψόμετρο, το οποίο έχει στήσει λίγο πάνω από το χωριό Πλατάνα κάτω από ένα δέντρο.

«Εκεί που φυλάω είναι όλο πέτρα και ζεματάει ο τόπος.

Κάθομαι κάτω από ένα μικρό ελατάκι. Εχθές ζορίστηκα πολύ με τη ζέστη. Κάθε πέντε λεπτά γέμιζα το καπέλο μου νερό και το έριχνα στο κεφάλι» λέει στα «ΝΕΑ» πριν αρχίσει να περιγράφει πώς έσωσε προ ημερών το χωριό Κοντοδεσπότι από ξέσπασμα πυρκαγιάς. «Το 1994 πρωτολειτούργησε το φυλάκιο και πήγα ως πυροφύλακας. Απέκτησα τεράστια εμπειρία.

Το κεφάλι μου είναι σαν χάρτης της Κεντρικής Εύβοιας. Αποφάσισα να πάω πυροφύλακας εθελοντικά μήπως και περισώσουμε κάτι σε αυτόν τον τόπο. Τώρα δέκα μέρες είμαι πάνω συνεχώς. Μας έχουν βάλει στόχο.

Εγώ έχω ασύρματο, έχω κιάλια, είμαι οργανωμένος. Η πρώτη μου κίνηση φέτος ήταν αυτή που έδωσα πολύ σύντομα τη φωτιά στο Κοντοδεσπότι μέσω του ασυρμάτου στην Πυροσβεστική στη Χαλκίδα. Ενημέρωσα αμέσως. Και έτσι τη μαζέψαμε αμέσως. Μέχρι και τον Οκτώβριο είναι επικίνδυνα, οπότε θα είμαστε εδώ. Τα βράδια μαζεύονται πέντε-έξι άτομα. Το πρωί είμαι εγώ μέχρι και το απόγευμα αργά».

Πρότυπο για τους νέους

Οπως ο ίδιος αναφέρει, θα ήθελε να ακολουθούσαν όλοι το παράδειγμά του, αν και δεν είναι λίγα τα νέα παιδιά του χωριού που τον έχουν πρότυπο και τα οποία μιλούν για έναν άνθρωπο που, πέραν όλων των άλλων, άνοιξε μόνος του 28 χιλιόμετρα ορειβατικό μονοπάτι για τους λάτρεις του εναλλακτικού τουρισμού. «Κοντά σε μένα έχουν ευαισθητοποιηθεί και νέοι χωριανοί κι έρχονται για νυχτερινές βάρδιες.

Αγαπώ πολύ το μέρος, έχω ρίξει πολλή δουλειά χωρίς να έχω κάποιο συμφέρον, απλώς θέλω να βλέπω κόσμο στον τόπο μου. Και όταν έρχεται ο κόσμος, να βλέπει πράσινο και όχι αποκαΐδια» σημειώνει ο 72χρονος που, ως φαίνεται, έχει μυήσει και τους απογόνους του στο μαγικό σύμπαν του εθελοντισμού και της προσφοράς. «Το πολεμάει ο γέρος, είναι αγωνιστής. Την αγάπη του για τον εθελοντισμό την έχει μεταδώσει και σε εμάς, τα τέσσερα παιδιά του, αλλά και στα πέντε εγγόνια του. Μας έχει μάθει να μην κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Μακάρι να ήταν όλος ο κόσμος έτσι» λέει ο 42χρονος γιος του, Παναγιώτης, καμαρώνοντας φανερά για τον αεικίνητο πατέρα του. Τα ίδια περίπου συνομολογεί στα «ΝΕΑ» και ένας παλιός τους γνώριμος, ο πρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Δασοπυροσβεστών Ψαχνών, Σπύρος Ραπτάκης.

«Τον Θανάση τον γνωρίζω από τη Δασική Υπηρεσία από το 1993 που ερχόταν ως εποχικός πυροφύλακας. Τη φωτιά στο Κοντοδεσπότι την ελέγξαμε γιατί την είδε αμέσως ο Θανάσης και στο πεντάλεπτο ήμασταν εκεί.

Είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τη φύση, ένας άνθρωπος που έχει κάνει την προσφορά ουσία και πράξη. Διότι, θα μπορούσε στα 72 του να κάθεται στο καφενείο και να απολαμβάνει τον καφέ και τη δροσιά του, εντούτοις είναι άγρυπνος φρουρός. Ολοι έχουμε τη διάθεση να προσφέρουμε, αλλά ο Θανάσης είναι καλύτερος και από GPS γιατί γνωρίζει όλη την περιοχή και μπορεί να σε καθοδηγήσει επακριβώς. Χωρίς πολλά λόγια, είναι τα μάτια μας».