Πώς το λέει ο Σαββόπουλος σε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του; «Καλοκαίρι, με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι». Ενα καλοκαίρι μισερό, ομιχλώδες, βαρύ, δύστροπο. Σαν να ήρθε καθυστερημένο, μετά το θερινό ηλιοστάσιο, ύστερα από έναν Μάιο και μισό Ιούνιο που έμοιαζαν με φθινόπωρο, για να μας εκδικηθεί. Ενα καλοκαίρι ζεστό και υγρό σαν κλεισμένο από πολύ καιρό δωμάτιο, σαν τα καλοκαίρια στα έργα του Τενεσί Ουίλιαμς. Ακόμη και τα καλοκαιρινά διαδικτυακά μας ήθη ατόνησαν ή εκτονώθηκαν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή