Στην αρχή έρχεται αναπόφευκτα κατά νού η σύγκριση με την Τζόαν Ντίντιον και τη «Χρονιά της μαγικής σκέψης», όπου η αμερικανίδα συγγραφέας τοποθετεί τα κομμάτια της προσωπικής μνήμης ύστερα από τον θάνατο του συζύγου της Τζον Γκρέγκορι Νταν το 2003. Αλλά αν εκεί τον ρυθμό υποδείκνυε η Νέα Δημοσιογραφία και η τέχνη της παρατήρησης, στο «Ζήσε γρήγορα» η Μπριζίτ Ζιρό μετεωρίζεται ανάμεσα στην αυτοβιογραφική αφήγηση και τη μυθοπλασία. Η 13η γυναίκα που κερδίζει το βραβείο Γκονκούρ στην 120ετή ιστορία του αναπλάθει τα γεγονότα που συνέβησαν πριν από τον θάνατο του συζύγου της το 1999 σε τροχαίο με μοτοσικλέτα. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιεί το εύρημα «τι θα γινόταν, εάν…», την οικονομία των εκφραστικών μέσων και την υπόμνηση σε χαραμάδες και ρωγμές της κοινωνικοπολιτικής ζωής με επίκεντρο τη Λυών και μια Γαλλία που αλλάζει. Στην πραγματικότητα υπογράφει ένα σχόλιο με άλλα μέσα για αυτό που λέμε «πεπρωμένο» : έναν στοχασμό πάνω στην τυχαιότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή