Η επιστροφή της Περσεφόνης στο Αιγαίο

Η γνωστή ταλάντευση των ελληνοτουρκικών σχέσεων σαν εκκρεμές – από το καλό στο κακό, από το κακό στο καλό – θεωρούνταν πάντα αρνητική και ως πηγή μιας παγιωμένης απαισιοδοξίας. Εμπνέει ακόμα και μια θεωρία των κοινωνικών επιστημών για το εκκρεμές προκειμένου να εξηγήσει την επανάληψη στην ιστορία με παρόμοια γεγονότα μεταξύ παρόμοιων ομάδων. Ετσι, θα πρέπει να σκεφτούμε ότι η ιστορία είναι μια κίνηση μπρος-πίσω χωρίς πρόοδο; Φυσικά και όχι! Οπως εξηγείται στην ιστορία της ελληνίδας θεάς Περσεφόνης, παρά τις προσπάθειές της να φέρει την άνοιξη, η ιστορία καταλήγει πάντα με χειμώνες, αλλά ποτέ δεν υπονομεύει τη σημασία της άνοιξης και της καρποφόρας φύσης της. Αν η Περσεφόνη συμβολίζει την ελπίδα και το άνοιγμα στον διάλογο, ο σύζυγός της Αδης συμβολίζει τους φόβους και τους δισταγμούς με τον εσωστρεφή μη παραγωγικό προστατευτισμό που καταλήγει πάντα σε περισσότερες συγκρούσεις και πολέμους, όπως συμβαίνει στη φύση. Είναι βέβαιο ότι η Περσεφόνη επιστρέφει και θα επιστρέφει πάντα με τα δώρα της για εμάς, παρά το γεγονός ότι έχει απαχθεί πολλές φορές. Ως εκ τούτου, ένας ελπιδοφόρος προσεκτικός, ευέλικτος και προσαρμόσιμος διάλογος είναι ο μόνος τρόπος να επωφεληθούμε παρά την ύπαρξη πιθανής απαγωγής από τον φόβο και την αποθάρρυνση στην πολιτική.