Στο χέρι του η πρόκριση

Το λένε αρκετοί για τα προκριματικά και τους εν γένει αγώνες του καλοκαιριού: σημασία δεν έχει το πώς θα αγωνιστείς αλλά το να περάσεις στην επόμενη πίστα, να αποφύγεις τον σκόπελο, τη ζημιά. Είναι η ιστορία του εφετινού Παναθηναϊκού και της επανόδου του σε τροχιά ευρωπαϊκών ξεχωριστών στιγμών. Οχι πως έπαιξε άσχημα ο ΠΑΟ στο Κόζιτσε. Ωστόσο, το ζητούμενο δεν ήταν αυτό. Η άγνωστη και προφανώς απρόβλεπτη Ντνίπρο-1 έκρυβε κινδύνους. Θα ήταν κρίμα να αποκλειστούν οι Πράσινοι από ομάδα εμφανώς υποδεέστερη. Εχουν γίνει σημαντικές προσθήκες αυτή τη χρονιά, ήρθαν νωρίς παίκτες προκειμένου να ενταχθούν ομαλά, να προσαρμοστούν στο σύνολο, οπότε ο στόχος είναι τουλάχιστον ο τρίτος προκριματικός γύρος του Τσάμπιονς Λιγκ. Εδώ που είμαστε, η Μαρσέιγ μπορεί να περιμένει. Ο Παναθηναϊκός πάει βήμα βήμα, κοιτά το ένα εμπόδιο κάθε φορά και θέλει να προχωρά χωρίς να σκοντάφτει. Εχει τον επόμενο γύρο στο πιάτο. Αρκεί μια καλή διαχείριση στη ρεβάνς της Λεωφόρου και όλα θα γίνουν εύκολα. Αλίμονο αν φοβάται την ομάδα που τέθηκε απέναντί του πριν από λίγα 24ωρα και ουδέποτε τον προβλημάτισε σοβαρά. Δείχνει και είναι ανώτερος. Πρόωρο να ειπωθεί αν το Τριφύλλι επέστρεψε στις καλύτερες ημέρες του και σε τοπ επίπεδο. Κινείται όμως σταθερά προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ανεξάρτητα με το αν λάμπει ή όχι, που ούτως ή άλλως σε θερινή αγωνιστική περίοδο αυτό φαντάζει αδύνατο, ένα είναι το ζητούμενο: να αποκλείει αντιπάλους, να δημιουργεί προσδοκίες, να γίνει η επανασύνδεση με το κοινό που ζητούσε χρόνια και χρόνια ταξίδια στο εξωτερικό με την ομάδα του. Ναι, ο ΠΑΟ βγάζει αυτοπεποίθηση και έχει την πρόκριση στο χέρι του.