Δεν συμβαίνει συχνά. Ωστόσο, το είδαμε το περασμένο Σάββατο το μεσημέρι. Ανοιχτές τηλεοράσεις μετέδιδαν τον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη Φουκουόκα,

τη… ναυμαχία στην υδατοσφαίριση  ανάμεσα στην Εθνική Ελλάδας των ανδρών και την Ουγγαρία. Η πορεία του συνόλου που δημιούργησε και καθοδήγησε ο Θοδωρής Βλάχος ήταν μια μικρή εποποιία και όλοι σταδιακά έριχναν ματιές στα κατορθώματά της. Ο ημιτελικός απέναντι στη Σερβία και ο θρίαμβος, υπήρξε ένα ηχηρό μήνυμα πως «ναι, μπορούμε». Ολοι γοητεύτηκαν από το πόλο και εν μέσω ζέστης θέλησαν να παρακολουθήσουν το σπουδαίο ματς. Η όλη εξέλιξη, αυτό που συνήθως λέμε, χιτσκοκική. Με συνεχείς ανατροπές, αγωνία έως το τέλος, σασπένς μέχρι το πέναλτι που έκρινε και τον νικητή. Και μετά, τα «άδεια» βλέμματα των διεθνών μας, οι ποτισμένες με πίκρα δηλώσεις, η δημόσια συγγνώμη του προπονητή. Πόσες ανθρώπινες στιγμές, αλήθεια, μέσα σε διάστημα λίγο παραπάνω από μια ώρα; Οι ήρωες του εφετινού καλοκαιριού είναι οι διεθνείς πολίστες μας και ο όρθιος καπετάνιος στον πάγκο. Αγγιξαν τις ψυχές μας με όλα όσα έκαναν σε μια σημαντική διοργάνωση. Μας έκαναν να πιστέψουμε στο χρυσό μετάλλιο, αυτό δεν ήρθε, γλίστρησε από τα χέρια της Εθνικής, αλλά και πάλι το πώς διαχειρίστηκε η ομάδα την απώλεια, την έκανε ακόμη πιο συμπαθητική. Το πόλο πάντα αρέσει στους λάτρεις των υγρών σπορ. Εχει κάτι το πολύ… ελληνικό αυτό το παιχνίδι. Αλλά το Σάββατο, έστειλε το πιο δυνατό νεύμα ακόμη και σε όσους δεν το γνωρίζουν καλά. Ποιο ήταν αυτό; Εδώ είναι ένα άθλημα που ταιριάζει σε πολλούς, αξίζει να το προσέξετε και η ασύνορη επιτυχία, αυτή που όλοι αναμένουν, ασφαλώς και δεν θα αργήσει!