Αν κανείς προσπαθούσε να εκτιμήσει, όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά, τις πιθανότητες που συγκεντρώνουν τα διάφορα σενάρια για την επόμενη ημέρα των εκλογών στην Ισπανία, τότε μάλλον θα έδινε τις περισσότερες σε αυτό που έμοιαζε να είναι το πιο μακρινό πριν στηθούν και μιλήσουν οι κάλπες: τη συγκρότηση μιας νέας κυβέρνησης συνασπισμού η οποία θα έχει και πάλι επικεφαλής της τον ηγέτη των Σοσιαλιστών και απερχόμενο πρωθυπουργό, Πέδρο Σάντσεθ.

Τον πολιτικό ο οποίος πήρε, αναμφίβολα, ένα μεγάλο ρίσκο τον περασμένο Μάιο, με τη διάλυση της Βουλής και την πρόωρη (περίπου κατά έξι μήνες) προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, για να δικαιωθεί εκ του αποτελέσματος, όχι απλώς ενισχύοντας τη δύναμή του αλλά και προκαλώντας βέρτιγκο στο απέναντι στρατόπεδο.

Σε καμία περίπτωση, φυσικά, η αδυναμία του βασικού του αντιπάλου και επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος, Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό, να συγκεντρώσει τον μαγικό αριθμό των 176 εδρών στη Βουλή με τη βοήθεια του ακροδεξιού Vox (το οποίο υπέστη σοβαρό πλήγμα, χάνοντας 19 από τις 52 έδρες του), δεν δίνει αυτομάτως ψήφο εμπιστοσύνης στον Σάντσεθ.

Για να συμβεί, άλλωστε, κάτι τέτοιο, με δεδομένο ότι μαζί με τους δικούς του συμμάχους, το αριστερό σχήμα Sumar, δεν συγκεντρώνουν παρά 153 έδρες σε σύνολο 350, απαιτείται μια μεγάλη – και επικίνδυνη πολιτικά – υπέρβαση στις διαπραγματεύσεις του με τα καταλανικά και βασικά αυτονομιστικά κόμματα.

Κυρίως δε με το Junts του πρώην πρωθυπουργού της Καταλωνίας και νυν ευρωβουλευτή, Κάρλες Πουτζντεμόν, ο οποίος μοιάζει αποφασισμένος να πουλήσει ακριβά τις 7 έδρες του.

Αυτός είναι και ο λόγος που κάνει αρκετούς να θεωρούν ότι η Ισπανία θα οδηγηθεί ξανά στις κάλπες ως το τέλος του έτους, όπως είχε συμβεί και το 2019.

Δεν αποκλείεται, μάλιστα, αυτό να έχει στο μυαλό του και ο Σάντσεθ, εκτιμώντας ότι η δυναμική που διαθέτει και η κρίση στις τάξεις των αντιπάλων του θα τον ωφελήσει, ώστε να «κλέψει» μια παρτίδα η οποία έμοιαζε χαμένη από χέρι μέχρι πριν από το καλοκαίρι.

Πολύ περισσότερο καθώς, όπως διαπίστωνε την Τετάρτη το editorial της εφημερίδας «el Pais», το Λαϊκό Κόμμα «βρίσκεται σε σύγχυση», εξαιτίας των αντιπαραθέσεων και αντιφάσεων ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη – τους «βαρόνους», όπως ονομάζονται.

Ανεξήγητες κινήσεις, δύσκολες ισορροπίες

Σύμφωνα με την «el Pais», το Λαϊκό Κόμμα βρίσκεται σε κατάσταση σοκ, με αποτέλεσμα να προχωρά σε κινήσεις οι οποίες είναι δύσκολο να εξηγηθούν – όπως, για παράδειγμα, η στροφή 180 μοιρών που έκανε από την επιδίωξη σχηματισμού κυβέρνησης με το Vox στην πρόταση συνεργασίας προς τους Σοσιαλιστές. «Αν και τίποτα δεν είναι αδύνατο στην πολιτική – καταλήγει το editorial – είναι δύσκολο (ο Φεϊχό) να πουλήσει στους συντηρητικούς ψηφοφόρους του την απόκρουση του σαντσισμού (από το όνομα του Σάντσεθ) και, ταυτόχρονα, τη συμφωνία με τον σαντσισμό».

Ο Φεϊχό, λοιπόν, μπορεί να θέλει ακόμη και τώρα να σχηματίσει κυβέρνηση όμως, όπως πολύ απλά σημειώνει το Politico, «οι αριθμοί δεν του βγαίνουν».

Και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να του βγουν διότι, σε αντίθεση με τους Σοσιαλιστές, ούτε το Vox θα δεχθεί να είναι σε μια κυβέρνηση την οποία θα στηρίζουν αυτονομιστές ούτε αυτοί, με τη σειρά τους, έχουν την πρόθεση να τους κολλήσει η ρετσινιά της συνεργασίας, έστω και εμμέσως, με το ακροδεξιό κόμμα που θέλει να τους εξαφανίσει από προσώπου γης.

Κάπως έτσι, τα πράγματα παραμένουν ρευστά. Μέχρι, τουλάχιστον, να προσμετρηθούν στο τελικό αποτέλεσμα και οι ψήφοι των αποδήμων (περίπου 2 εκατ. στα χαρτιά), που δεν αποκλείεται να το διαφοροποιήσουν κατά μία-δύο έδρες. Κάτι που, με δεδομένο το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί, ίσως αποδειχθεί πολύ σημαντικό.