Ακόμα πιο περίπλοκο έγινε μέσα στο Σαββατοκύριακο το – ήδη μπλεγμένο – μετεκλογικό σκηνικό της Ισπανίας. Η καταμέτρηση των 233.688 ψήφων που είχαν καταθέσει απόδημοι Ισπανοί ολοκληρώθηκε οδηγώντας σε μία ανακατανομή των εδρών στο ισπανικό κοινοβούλιο. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) του απερχόμενου πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ έχασε μία από τις έδρες που του είχαν δοθεί στη Μαδρίτη: η έδρα πέρασε στο κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα (PP). Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Πως η πιθανότητα νέων εκλογών στην Ισπανία, ήδη ορατή μετά τις εκλογές της περασμένης Κυριακής, έγινε ακόμα μεγαλύτερη.

Το PP αναμένεται πλέον να έχει 137 βουλευτές στο νέο σώμα. Μαζί με τους 33 βουλευτές του ακροδεξιού Vox και τη μία έδρα που εξασφάλισε το συντηρητικό Union del Pueblo Navarro (UPN) από τη Ναβάρα, το δεξιό μπλοκ αναμένεται να ελέγχει τουλάχιστον 171 έδρες – ακριβώς τον ίδιο αριθμό με τον Σάντσεθ και τους προτιμώμενους εταίρους του. Αν, βέβαια, το επίσης συντηρητικό Coalicion Canaria, από τις Καναρίους Νήσους, αναθεωρήσει τη στάση του και άρει το «όχι» του σε οποιαδήποτε κυβέρνηση συμπεριλαμβάνει το Vox, το συντηρητικό μπλοκ θα προσθέσει ακόμα μία έδρα σε εκείνες που ελέγχει. Και πάλι όμως – επισημαίνει το Politico – δεν ενισχύονται οι ελπίδες του Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό να γίνει πρωθυπουργός. Ακόμα και με μία επιπλέον έδρα, εξακολουθεί να μην έχει αρκετή στήριξη ώστε να εξασφαλίσει την απλή πλειοψηφία που απαιτείται στο κοινοβούλιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Το στενό μονοπάτι

Με την τεχνική ισοπαλία που δημιουργεί όμως η ανακατανομή των εδρών γίνεται ακόμα πιο δύσκολο και το ήδη στενό μονοπάτι προς την εξουσία του Σάντσεθ – καθιστώντας πιθανότερη τη διενέργεια νέων εκλογών στην Ισπανία.

Πριν χάσει την επίμαχη έδρα στη Μαδρίτη και προκειμένου να παραμείνει πρωθυπουργός της Ισπανίας, ο Σάντσεθ έπρεπε να πείσει τους εθνικιστές και αυτονομιστές βουλευτές να στηρίξουν μία αριστερή κυβέρνηση συνασπισμού αποτελούμενη από το Σοσιαλιστικό Κόμμα του και το αριστερό Sumar της Γιολάντα Ντίαθ (με το οποίο έχουν συμπαραταχθεί και οι Podemos). Οι συνδυαστικές δυνάμεις αυτών των κομμάτων, μαζί με τους 153 βουλευτές των Σοσιαλιστών και του Sumar, θα είχαν επιτρέψει στον Σάντσεθ να υπολογίζει σε 172 θετικές ψήφους, ελαφρώς περισσότερες από τις 170 που είχε προβλεφθεί ότι θα ελέγχει το Λαϊκό Κόμμα. Αν κατάφερνε να πείσει το καταλανικό αυτονομιστικό κόμμα Junts να απόσχει, ο Σάντσεθ θα συγκέντρωνε περισσότερα «ναι» παρά «όχι» και θα κατόρθωνε να σχηματίσει νέα κυβέρνηση.

Οι τορπίλες

Τώρα όμως, με μόνο 171 ψήφους υπέρ του, το αριστερό μπλοκ αντιμετωπίζει έναν τουλάχιστον ίσο αριθμό (ακρο)δεξιών βουλευτών ικανών να τορπιλίσουν την προσπάθειά του να παραμείνει στον πρωθυπουργικό θώκο. Δεν αρκεί πια να πείσει το Junts να απόσχει: θα χρειαζόταν να ψηφίσει υπέρ του ένας ή και δυνητικά δύο βουλευτές του αυτονομιστικού κόμματος του Κάρλες Πουτζδεμόν, ο οποίος ζει αυτοεξόριστος στο Βέλγιο – προκειμένου να αποφύγει τη δίωξη στην Ισπανία, όπου κατηγορείται για απόπειρα απόσχισης. Το να πείσει ο Σάντσεθ το Junts να απόσχει θεωρούνταν ήδη πάρα πολύ δύσκολο. Την περασμένη εβδομάδα, το κόμμα διακήρυξε πως θα διαπραγματευόταν μαζί του μόνο αν συμφωνούσε να χορηγήσει πλήρη αμνηστία σε όλους όσοι είχαν εμπλακεί στο δημοψήφισμα του 2017 για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας και αν δεσμευόταν στη διεξαγωγή ψηφοφορίας για την ανεξαρτησία της – η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μαρία Χεσούς Μοντέρο είχε σπεύσει να απορρίψει και τις δύο αξιώσεις. Το να πείσει λοιπόν ο Σάντσεθ το Junts, έστω και 1-2 βουλευτές του, να τον στηρίξει ρητά στη Βουλή μοιάζει επί του παρόντος λίγο – πολύ αδιανόητο. Αργά χθες, ο Φεϊχό ζήτησε από τον Σάντσεθ να συναντηθούν εντός της εβδομάδας ώστε να αποφευχθεί «μια κατάσταση ακυβερνησίας». O Σάντσεθ δήλωσε πρόθυμος, αλλά μόνο μετά την ορκωμοσία του νέου κοινοβουλίου, στις 17 Αυγούστου.