Δήμος

Ο Δήμος της Αθήνας φτιάχνει πολιτικές καριέρες. Το λένε όλοι όσοι έχουν γράψει πολλές εργατοώρες μέσα σε κομματικές κουζίνες. Το αντιλαμβάνονται κι οι σύντροφοι – που δεν έχουν ξεχάσει το παράδειγμα της σταδιοδρομίας του Αλέξη Τσίπρα, η οποία ξεκίνησε με το 10,51% που πήρε το 2006 διεκδικώντας τον. Παρότι, λοιπόν, επίσημα το βάρος πέφτει στις περιφερειακές εκλογές – μια και το κυβερνών κόμμα επιθυμεί να ξαναβαφτεί μπλε ο εκλογικός χάρτης του Οκτωβρίου -, ορισμένες δημοτικές κάλπες, σαν αυτή της πρωτεύουσας, κουβαλούν εξίσου σημαίνοντες συμβολισμούς. Ωστόσο, η αναζήτηση του κατάλληλου υποψηφίου, εκείνου που έχει πιθανότητες να ξαναβάλει τον ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι, δείχνει τελικά τα όρια του κόμματος. Οι φίλα προσκείμενοι στην Κουμουνδούρου αναλύουν τη διαδικασία με λάθος εργαλεία. Πάλι. Οι έξι που προτάθηκαν – ένας από τη «νέα πλειοψηφία», ένας από την Ομπρέλα, ένας από τον Διονύση Τεμπονέρα, μια από μέλη της Ανοιχτής Πόλης, ένας που αυτοπροτάθηκε κι ο πρώην μπασκετμπολίστας που ξανακούγεται – εκπέμπουν την εικόνα ενός αποδιοργανωμένου, αν όχι ανύπαρκτου, κομματικού μηχανισμού.