Οταν «εκνευρίστηκε» το Μαξίμου, η εκκρεμότητα που προέκυψε μας φάνηκε αιώνας. Μέχρι να οριστεί επιτέλους ο νέος υποψήφιος, το εκλογικό σώμα δεν μπορούσε να φέρει βόλτα την αδημονία του και μια καλά κρυμμένη δυσφορία για τον πρώην περιφερειάρχη. Αρχισε αίφνης να κατακλύζει τον δημόσιο λόγο, επίσημο και ανεπίσημο. Πώς κι έτσι; Σα να μην τον ψήφισε ποτέ κανείς, σα να μην τον έχρισε ποτέ κανείς, σα να ξεπήδησε από μόνος του μέσα από το κιτσάτο σαλονάκι με τους χρυσαφί κίονες, τα ροζουλί ριχτάρια και τα τιγρέ πατάκια, για να κατακτήσει τον κόσμο. Για τον Πατούλη νόμιζα ότι  έγραφα, και για την Μπάρμπι γράφω.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή