Εχουν ενδιαφέρον τα ματς προετοιμασίας μιας ομάδας. Κυρίως γιατί βλέπει ο προπονητής τι πρέπει να βελτιώσει και ποιοι παίκτες είναι σε καλή κατάσταση. Σε ποιους δηλαδή μπορεί να βασιστεί ενόψει των επίσημων υποχρεώσεων. Κάπως έτσι, είναι αδύνατο να μη σταθεί κάποιος στο πρόσωπο που φανερώνει η Εθνική ομάδα του μπάσκετ λίγο διάστημα προτού μπούμε στην τελική ευθεία για το Μουντομπάσκετ.

Τι προκύπτει; Ο Ιτούδης αναζητεί ένα πρόσωπο για την ομάδα, ένα πρόσωπο καλύτερο που θα τον κάνει να χαμογελάσει παραπάνω. Ναι, με τη Σλοβενία παίξαμε δύο καλά ματς, με τη Σερβία όμως είχαμε ζητήματα και μάλιστα αρκετά. Στο εκτός έδρας παιχνίδι με την παρέα του Ντόντσιτς, η Ελλάδα έκανε την καλύτερή της εμφάνιση και ειδικά στην επίθεση έδειξε αρετές άλλων εποχών, τότε που σκόραραν οι περισσότεροι παίκτες και το έκαναν με θαυμαστή ευκολία. Στο δεύτερο παιχνίδι ξανά επιτυχία, αλλά όχι τόσο φρέσκια η ομάδα και με προβλήματα στον τομέα των συνεργασιών. Εκεί που τα πράγματα φάνηκαν σκούρα, ήταν στο προχθεσινό τετ-α-τετ με τους Σέρβους. Δεν γίνεται εδώ αναφορά στην ήττα – αυτή μπορεί να έρθει και ενίοτε κάνει καλό. Δεν είχαμε όμως τον χαρακτήρα που απαιτείται και κυρίως αναζητούσαμε λύσεις και δεν βρίσκαμε. Οι Σέρβοι ήταν πάντα ένα κλικ πιο μπροστά από τους Ελληνες σε σκέψη και αντιδράσεις.

Αρα, αναμένουμε το αποψινό παιχνίδι με την Ιταλία. Μια σκληρή και έμπειρη ομάδα. Είναι ανάγκη όσο πλησιάζει η έναρξη του τουρνουά να φεύγουν σύννεφα αβεβαιότητας και να μπαίνουν κομμάτια αισιόδοξα στο παιχνίδι. Οσοι έμειναν, όσοι συνεχίσουν, μπορούν να παλέψουν και να φέρουν νίκες κι ας μην τους υπολογίζουν αρκετοί. Το έδειξαν με τους Σλοβένους. Εκείνα τα ματς ας έχουμε κατά νου.