Πρώτα άκουσα τη φωνή του. Μια φωνή μέσα στη ζέστη που ήξερε τι ήθελε. Κοφτή. Σίγουρη. Διόλου παρακαλετή. Δεν θα ήταν πάνω από πέντε – έξι ετών. «Θέλω να μου αγοράσεις κάτι». Ενας μικρός ρομά. Ενα τσιγγανάκι. Ενας κούκλος. Με τράβηξε προς το καραγκιόζ μπερντέ περίπτερο της γειτονιάς μου, ταράχτηκα, ενοχοποιήθηκα, όλα
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ