Αύγουστος 1936. Οι Ολυμπιακοί του Βερολίνου

Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι του χρόνου το καλοκαίρι, και ένα ερώτημα βασανίζει το μυαλό μας. Τι έχει απομείνει από την πρόθεση του Κουμπερτέν ή την ελληνολατρία του Βικέλα; Από μια αγωνία ανάτασης και ήθους, που συμπεριέχεται στην επιστολή απάντησης του Ιωάννου Χρυσάφη στον Ποντίφικα – που έστεργε πεισματικά αρνούμενος την Αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων – στην οποία ο Χρυσάφης του υπενθυμίζει τον ύμνο στο σώμα, το αίσθημα φιλότητας και αλληλεγγύης, μα πάνω απ’ όλα τη δύναμη των Ολυμπιακών Αγώνων να συνηγορούν με εκεχειρίες σε περιόδους ειρήνης ανάμεσα σε εμπόλεμους; Και όλα αυτά μέσα στο πνεύμα σεβασμού, στην έννοια «θεός»! Τι έχει μείνει απ’ όλα αυτά σε αγώνες που κατ’ ευφημισμό ονομάζουμε Ολυμπιακούς; Τίποτα! Τη θέση τους έχουν πάρει ο χυδαίος οικονομισμός και σοβινισμός. Χοντρό χρήμα σε εμπλοκή με μια οδυνηρή πολιτική εκμετάλλευση, εμπλέκοντας τον φασισμό και τον ρατσισμό.