Ο ΣΥΡΙΖΑ και το μετέωρο βήμα της Προοδευτικής Συμμαχίας

Από τη διπλή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ τον Μάη – Ιούνη αλλά και την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα στο Ζάππειο, ένα ερώτημα έρχεται και επανέρχεται στον κόσμο της βάσης του κόμματος και δεν είναι άλλο απ’ το μέλλον της διεύρυνσης αλλά και το πού θα πάει η Προοδευτική Συμμαχία. Η τελευταία πολύ περισσότερο από το δεύτερο συνθετικό του τίτλου του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε κι ένα βασικό στοίχημα του όλου κόμματος επί ημερών Τσίπρα, ενισχύθηκε από τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ στο Συνέδριο – το τελευταίο τακτικό – είχε και τη δική της μαζική εκπροσώπηση στον χώρο. Βασικό μέρος των «συμμάχων» ήταν από πασοκογενή ρεύματα, ενώ μια βασική αντίθεση που ξεδιπλωνόταν αν και δεν είχε οξυνθεί μέχρι τις εκλογές ήταν με τους παλιούς κομματικούς ή όσους είχαν μια δομική καχυποψία στα ανοίγματα. Η αντίθεση του 3%-33% που συχνά με απλοϊκό τρόπο διαπερνούσε τον δημόσιο λόγο φαίνεται πως με τα τώρα δεδομένα επανέρχεται, ακόμη και με ρηξιακούς όρους. Και συνδέεται – ακόμη βελούδινα, αξίζει να πούμε – με την ίδια την κούρσα της διαδοχής στο κόμμα και τους τέσσερις υποψηφίους. Για παράδειγμα, μέρος των πασοκογενών έχει την αγωνία για την έκβαση της διαδοχολογίας και υπάρχουν και συζητήσεις ακόμη και για το πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μπορεί να συνεχίσει να τους καλύπτει και να τους εκπροσωπεί χωρίς Τσίπρα.